Kino Jerzego Kawalerowicza. Przestrzeń zamknięta

  Kino Jerzego Kawalerowicza Przestrzeń zamknięta Jedną z najbardziej wyrazistych cech kina autorskiego Jerzego Kawalerowicza – obecną w większości jego filmów – jest specyficzny rodzaj przestrzeni, w której umieszcza bohaterów swoich filmów. Jest to przestrzeń zamknięta, świadomie ograniczona przez reżysera, by mógł dzięki temu w sposób bardziej wnikliwy budować portrety psychologiczne postaci. Akcja filmu Pociąg […]

Read more

Kino Witolda Leszczyńskiego. Żywot Mateusza. Świat prostego piękna zdziwień

  Żywot Mateusza Świat prostego piękna zdziwień Film Żywot Mateusza był debiutem reżyserskim Witolda Leszczyńskiego, zrealizowanym jako praca dyplomowa w Szkole Filmowej w Łodzi. Poszukując tematu do filmu dyplomowego Leszczyński przeczytał przetłumaczoną wówczas na język polski, a napisaną w 1957 roku, książkę norweskiego pisarza Tarjei Vesaasa Ptaki. Bohaterem powieści jest Matis, mężczyzna zachowujący dziecięcą wrażliwość […]

Read more

Kino Wojciecha Jerzego Hasa. Pętla. Jedność świata zewnętrznego i przeżyć bohatera

  Pętla Jedność świata zewnętrznego i przeżyć bohatera Kuba, bohater filmu Pętla w reżyserii Wojciecha Jerzego Hasa jest alkoholikiem. Reżyser opowiada o przeżyciach postaci w szczególny sposób. W filmie pojawiają się zdarzenia i sytuacje, które widz może uznać za wyraz stanów świadomości bohatera. Świat psychiczny Kuby znajduje odbicie w otaczającej go przestrzeni i sytuacjach, w […]

Read more

Kino Doroty Kędzierzawskiej. Jestem. Samotność i męstwo małego bohatera

  Jestem Samotność i męstwo małego bohatera Bohaterami większości filmów Doroty Kędzierzawskiej są dzieci. Film Jestem opowiada o losach chłopca, który uciekł z domu dziecka. Inspiracją dla reżyserki była notatka w gazecie, mówiąca o chłopcu, który uciekł z domu dziecka i przez pół roku mieszkał w opuszczonym baraku w pobliżu osiedla mieszkaniowego. Bohater filmu Kędzierzawskiej […]

Read more

Kino Antoniego Krauzego. Twórca niepokorny

  Kino Antoniego Krauzego Twórca niepokorny Antoni Krauze zrealizował 13 filmów fabularnych oraz 30 dokumentów będących głównie portretami wybitnych postaci polskiej kultury i dwa seriale telewizyjne. Monidło, film fabularny nakręcony na podstawie opowiadania Jana Himilsbacha, pozwala dostrzec bardzo istotną cechę sztuki reżyserskiej Krauzego, będącą wyróżnikiem całej jego twórczości. Jest nią szacunek dla człowieka wyrażający się […]

Read more

Kino Andrzeja Wajdy. Kompozycja kolorystyczna Wesela

W czasie realizacji filmu Wesele, w reżyserii Andrzeja Wajdy, w Wytwórni Filmów Dokumentalnych w Warszawie zbudowano sprawiającą wrażenie autentycznego wnętrza dekorację obejmującą wszystkie pomieszczenia wiejskiej chaty, w której odbywała się zabawa weselna.  Aby widzowie mogli łatwo zorientować się, w której izbie dzieje się akcja, operator Witold Sobociński zaproponował, aby ściany każdej z nich zostały pomalowane […]

Read more

Kino Andrzeja Wajdy. Wewnętrzna podróż bohatera

Jedną z charakterystycznych cech kina autorskiego Andrzeja Wajdy, występującą w całej twórczości reżysera, jest szczególna sytuacja, w której znajdują się bohaterowie jego filmów. Są oni przedstawiani w trakcie dokonującej się w ich życiu ważnej zmiany. Znajduje ona odzwierciedlenie w ich wewnętrznych zmaganiach, w których lepiej poznają siebie i przygotowują się do dalszych etapów życia. Na […]

Read more

Kino Jerzego Kawalerowicza. Kamera subiektywna

Jednym z najbardziej charakterystycznych elementów formalnych obecnych w kinie autorskim Jerzego Kawalerowicza jest metoda realizacji zdjęć określana mianem tzw. „kamery subiektywnej”. Jest to sposób patrzenia kamery pozorujący spojrzenie z punktu widzenia postaci. Celem takiego zabiegu jest wciągnięcie widza w krąg poruszanych w filmie spraw, uczynienie go jednym z uczestników rozgrywającej się sceny, przybliżenie osobie oglądającej […]

Read more

Kino Wojciecha Jerzego Hasa. Wewnętrzna wędrówka bohatera w Sanatorium pod klepsydrą

Film Sanatorium pod klepsydrą w reżyserii Wojciecha Jerzego Hasa, ze scenografią Jerzego Skarżyńskiego i zdjęciami Witolda Sobocińskiego został zrealizowany na podstawie prozy Bruno Schulza. Ramę filmu tworzy opowiadanie tytułowe. Sanatorium, do którego przybywa bohater filmu jest miejscem, w którym odradza się czas. Wędrówka Józefa tworzy oś fabularną filmu, wokół której zostały usytuowane motywy i postaci […]

Read more

Kino Wojciecha Jerzego Hasa. Sztuka operatorska w Sanatorium pod klepsydrą

Operator Witold Sobociński przed przystąpieniem do realizacji zdjęć do filmu Wojciecha Jerzego Hasa Sanatorium pod klepsydrą, na podstawie opowiadań Bruno Schulza, wielokrotnie czytał opowiadania a także studiował szkice i rysunki pisarza. Schulz rysował postacie w szczególny sposób: z wysokiej perspektywy, z dużymi, zdeformowanymi głowami, małym korpusem i bardzo małymi nogami. Zarówno realizacja filmu w formacie […]

Read more